Արցախյան երկրորդ պատերազմը խորը վերքեր բացեց բոլորիս սրտերում ու հոգիներում։ Կսպիանա՞ն այդ վերքերը` միայն երբ լուծենք վրեժը։ Կմոռանա՞նք ցավը` երբե՛ք։
«Էլ չեմ լինի նույնը,
Իմ սրտի գույնը հենց քո կարմիրն է, տե’ս,
Չեմ լինի նույնը,
Հողն ու արյունը մեկ են կարծես»
ՀԱՅ ԱԶԳՆ ունի վերածնվելու հատկություն և դա մեր ազգի անհերքելի առավելությունն է։